-
1 wyrazić
глаг.• выражать• выразить• высказать• высказывать* * *wyra|zić\wyrazićże, \wyrazićżony сов. выразить;\wyrazić chęć изъявить желание; \wyrazić swoje zdanie выразить (высказать) своё мнение; \wyrazić uznanie одобрить; признать; \wyrazić oburzenie возмутиться; \wyrazić współczucie выразить своё сочувствие (соболезнование)
* * *wyrażę, wyrażony сов.вы́разитьwyrazić chęć — изъяви́ть жела́ние
wyrazić swoje zdanie — вы́разить (вы́сказать) своё мне́ние
wyrazić uznanie — одо́брить; призна́ть
wyrazić oburzenie — возмути́ться
wyrazić współczucie — вы́разить своё сочу́вствие (соболе́знование)
-
2 Hut
fig vor jemandem, etwas den Hut ziehen wyrazić uznanie (dla G);fam. fig seinen Hut nehmen złożyć pf rezygnację, odejść pf;fam. nichts am Hut haben (mit) nie chcieć mieć nic do czynienia (z I);fam. unter einen Hut bringen pogodzić pf (ze sobą);fam. das ist doch ein alter Hut! to już stare dzieje!
См. также в других словарях:
uznanie — n I 1. rzecz. od uznać Uznanie doniosłości czegoś. Uznanie czyichś racji. 2. «decyzja, wola; sąd, zdanie, opinia» Robić coś, wybierać według własnego uznania. Kara zależna od uznania wychowawcy. Wysokość składki pozostawiono do uznania zebranych … Słownik języka polskiego
pochwalić — dk VIa, pochwalićlę, pochwalićlisz, pochwalićchwal, pochwalićlił, pochwalićlony «wyrazić uznanie, pozytywną opinię o kimś lub o czymś, udzielić pochwały» Pochwalić wzorowy porządek. Pochwalić kogoś za pilność, za punktualność. Pochwalić ucznia… … Słownik języka polskiego
aprobata — ż IV, CMs. aprobataacie zwykle blm «uznanie czegoś za dobre, pochwała czegoś, zgoda na coś, przyzwolenie» Gorąca, powszechna aprobata. Aprobata czyichś poglądów. Czyjaś aprobata. Dać, uzyskać, wyrazić aprobatę. Słuchać, potakiwać z aprobatą. ‹łac … Słownik języka polskiego
niech — «partykuła będąca częścią składową form opisowych trybu rozkazującego w 3. osobie lp i lm, rzadziej w 1. osobie lp» Niech państwo wejdą. Niech pan pozwoli. Niech dzieci będą grzeczne. Niech już będzie zgoda. Niech on natychmiast wyjdzie. ∆ Niech… … Słownik języka polskiego
uchylić — dk VIa, uchylićlę, uchylićlisz, uchyl, uchylićlił, uchylićlony uchylać ndk I, uchylićam, uchylićasz, uchylićają, uchylićaj, uchylićał, uchylićany 1. «z lekka, na wpół otworzyć coś zamkniętego, odemknąć; lekko rozewrzeć, rozchylić» Uchylić okno,… … Słownik języka polskiego
aprobata — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. aprobataacie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} uznanie czegoś za dobre, słuszne, właściwe; akceptacja, zgoda, pochwała : {{/stl 7}}{{stl 10}}Całkowita, powszechna aprobata. Wyrazić, uzyskać aprobatę. <łac.> {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podziw — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. podziwwie {{/stl 8}}{{stl 7}} uznanie połączone z zachwytem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wzbudziła powszechny podziw swą kreacją. Nie mógł wyrazić swego podziwu dla artysty. Odwaga godna podziwu.{{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
